Repertuar:

Brak wydarzeń w wybranym dniu
środa, 10 grudnia 2025
STABILIZACJA. Donosiciele kruchości | koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska

STABILIZACJA. DONOSICIELE KRUCHOŚCI

Różewicz. Mrożek. Człowiek i sztuczna inteligencja. Performatywne świadkowanie rzeczywistości wg Piotrowskiej.

Spektakl dla widzów 16+.

W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe.

Projekt Anny Piotrowskiej zderza trzy porządki: powojenną „małą stabilizację” Tadeusza Różewicza, groteskowy świat „Donosów” Sławomira Mrożka oraz współczesną codzienność człowieka. Z tego zderzenia powstaje nowa, sceniczna metafora, oddająca w sposób symboliczny dwa światy klasyczny (analogowy) i cyfrowy.

To opowieść o absurdzie codzienności i potrzebie sensu – o tym, jak stabilizacja w epoce nadmiaru może przerodzić się w uśpienie, rozleniwienie, a świadkowanie w autodonos. Różewicz w dramacie „Świadkowie albo nasza mała stabilizacja” uchwycił grozę zwyczajności: rytuały życia, które ukrywają duchową pustkę i utratę sensu. Ich codzienność jest rytuałem: herbata, radio, rosół, drobne rozmowy – wydaje się niegroźna, a jednak w tym „nic” kryje się dramat. Punktem odbicia do kreacji jest odniesienie do świata cyfrowego w wymiarze symbolicznym.

W epoce algorytmów i sztucznej inteligencji rodzi się pytanie: czy potrafimy jeszcze być świadkami kruchości, nie raportując jej, lecz czując, słuchając i współistniejąc? Gdzie przebiegają granice etyki i bezpieczeństwa? Zderzenie tradycji literackiej ze współczesną wrażliwością ujawnia, jak systemowe i technologiczne mechanizmy potrafią wypierać autentyczne doświadczanie życia. Spektakl Piotrowskiej staje się performatywnym eksperymentem, metaforą delikatności człowieka wobec systemu. Apokaliptyczna wizja kruchości zbudowana jest na egzystencjalnych pytaniach wynikających ze świadkowania rzeczywistości. Kim stają się tytułowi “Donosiciele kruchości” w obliczu stabilizacji – lub jej braku? Zapraszamy na kolejny spektakl zespołu artystycznego Teatru Rozbark.

 

koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska,

kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Aleksandra Kępińska, Anastasiia Khvorost, Sabina Letner, Julia Lewandowska, Ewa Noras, Dawid Sozański, Daniel Zych,

przestrzeń & sound: dj Space,

kostiumy: Ave & Nana,

światło: Paweł Murlik & Anna Piotrowska,

realizacja: Dastin Greczyło, Kacper Mogilnicki, Jakub Ritter, Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz.

0''
środa, 10 grudnia 2025
godz. 19:00
wtorek, 13 stycznia 2026
Ja, Jagna | reżyseria, choreografia, wykonanie: Julia Stalica
We współczesnym dyskursie o tradycji wciąż dominuje zbyt jednolity, uproszczony i uromantyczniony obraz kultury ludowej. Polskie tańce ludowe prezentowane są najczęściej w formie estetyzowanej – oderwanej od prawdziwych, historycznych i emocjonalnych kontekstów, co sprzyja utrwalaniu zjawiska chłopomanii: idealizowania wsi, przeszłości i tradycji w sposób, który nie oddaje ich złożoności ani autentycznego charakteru. Konsekwencją jest wypłycenie znaczenia tańca ludowego, który w odbiorze społecznym bywa redukowany do barwnego folkloru, zamiast funkcjonować jako pełnoprawny, wielowymiarowy język kultury.

Moją odpowiedzią na to zjawisko jest spektakl „Ja, Jagna” – nowoczesne dzieło sceniczne, które przełamuje dotychczasowe normy estetyczne i narracyjne dotyczące tradycji, tańca ludowego i postrzegania kultury wsi. Spektakl łączy język tańca współczesnego z elementami tańca tradycyjnego, budując nową, oryginalną formę wypowiedzi choreograficznej. Czerpie inspiracje z „Chłopów” Władysława Reymonta, lecz koncentruje się na wątku Jagny – bohaterki wciąż interpretowanej stereotypowo i uprzedmiotawianej. W mojej interpretacji Jagna zostaje postawiona w pozycji kobiety współczesnej, która zmaga się zarówno z narracją o sobie narzuconą przez społeczność Lipiec, jak i z tym, jak jej historia rezonuje dzisiaj. Nurty które kierują moim procesem twórczym to m.in.: redefinicja roli kobiety w kulturze ludowej i chłopskiej; krytyczne spojrzenie na sposób, w jaki opowiadamy o tradycji; próba odzyskania głosu przez postacie, które w oryginale nie miały prawa do własnej narracji; dialog pomiędzy dawnym a współczesnym.

Reżyseria, Choreografia i wykonanie: Julia Stalica
Muzyka: Artur Pruchniewicz (Amatowsky)
Reżyseria świateł i scenografii: Paweł Murlik
Wizualizacje i Plakat: Olga Wardęga
Strój sceniczny: Joanna Groële oraz Lena Głogowska
Koordynacja projektu: Justyna Kukiełka
Dokumentacja fotograficzna: Aleksandra Staszczyk oraz Mariusz Wit Tatkowski
Partnerzy projektu: Teatr Rozbark w Bytomiu oraz Przestrzeń Rezydencyjna Młyn3D w Przecławiu
0''
wtorek, 13 stycznia 2026
godz. 19:00